We zien elkaar
- buurman van vier seizoenen -
misschien wat minder in de koude winter.
Zo nu en dan koesterende groet hier,
verzoenend handdrukje daar,
afhankelijk van wat de dag ons zal brengen.
Wij ontdekken mekaar
- buurvrouw der jaargetijden -
misschien wat meer als de tedere lente lonkt.
Over-, achter-, boven- of onder
- ach wat maakt het uit -
in onze milde straat zijn we een cluster -buren.
Jullie zien elkaar
- seizoenskinderen -
vaker glimlachen in de warme zomergloed.
We kennen elkaar
meer dan we denken,
buurman, buurvrouw, buurdier.
Wij groeten elkaar
- nabuur -
loom en bedrukt in de koperen herfst.
Ach, we zien elkaar morgen
onbevangen en graag
terug.
Zo worden buren tenslotte buren.

Gedicht van stadsdichter Steven Desmet